Het is herfstvakantie. Tijd voor vuurtjes, pompoensoep, ruimte en reflectie. Vannacht heeft het voor het eerst weer gevroren op sommige plekken in het land. De winter komt eraan en waar de natuur tot rust komt, gaan wij binnen verder met onze initiatiefgroep van het Waldorfcollege. Juist in deze week is er even de tijd om stil te staan, om te bezien hoe het ervoor staat met ons initiatief.
Soms komen dingen samen. Nog niet zo lang geleden, maakten onze dochters de overstap naar de vrijeschool in Arnhem en Nijmegen ( Parcivalschool en KGC) en kwam ik in contact met de Parcivalschool. Rond dezelfde tijd, sprak ik Sarah van Velthoven en Gijs Meijer en raakte ik betrokken bij het initiatief om een vrijeschool voor voortgezet onderwijs op te richten in Arnhem: het Waldorfcollege. Nog weer wat later kwam er een vacature en werd er op de Parcivalschool een nieuwe directeur gezocht. Ik reageerde en werd benoemd. Het is de kortste variant van wat je een inleiding zou kunnen noemen.
De Parcivalschool biedt een prachtige plek voor ontwikkeling, het vrijeschoolonderwijs raakt me iedere dag, omdat het appelleert aan de ontwikkelkracht van een kind. Het geïntegreerde onderwijsaanbod, onder andere in de manier waarop het periode-onderwijs is vormgegeven, de manier waarop verhalen en rituelen een rode draad door de tijd vormen en kunstvakken een belangrijk bestanddeel zijn van het onderwijs, het is een rijke vorm van onderwijs. De mensen die hier werken, doen dat met hun hart en met een geloof in ontwikkeling van kinderen in een brede zin. Het maakt dat ik me omarmd voel door deze plek. Het is een bijzondere school, in feite zijn het er twee. De school in Zuid bestaat al een tijdje; eind jaren ’70 opgericht door een groep enthousiaste ouders. De school in Noord kent dezelfde geschiedenis, alleen dan wat recenter, want ook hier waren het ouders die zich een jaar of vijf geleden inzetten om deze school op te richten.
Dat het vaak ouders zijn die zoeken naar een basis die ze hun kinderen willen bieden, is tekenend voor het vrijeschoolonderwijs. Ik spreek veel ouders, ben nu naast vader van twee leerlingen ook directeur van de school en ik herken me in de manier waarop we samen, ouders en school, zoeken naar goed onderwijs. En dat lukt aardig. De Parcivalschool is groeiende, er zijn veel kinderen en ouders die hun weg naar ons weten te vinden omdat ze zich herkennen in de waarden van onze school en de vorm die we daaraan geven. Het interessante is, dat het een zoektocht is die we blijven ondernemen, deze dialoog kenmerkt de vrije school.
Het is een parallel met mijn rol in de initiatiefgroep van het Waldorfcollege. In eerste instantie ben ik aangesloten als ouder. Ik hoop er samen met een aantal anderen voor te kunnen zorgen, dat het aanbod in Arnhem verrijkt wordt met een vrije school. Een school die vanuit dezelfde waarden de ontwikkeling van onze kinderen kan voeden, straks, als ze klaar zijn voor een overstap naar de middelbare school. Onze oudste dochter zit op het Karel de Grote College in Nijmegen, zij is iedere dag een tijdje onderweg en ik ben ervan overtuigd dat het dichterbij kan. Er is voldoende animo. Met de initiatiefgroep zijn we in gesprek met een aantal scholen, waaronder het KGC. Samen kijken we naar de manier waarop we vanuit onze visie vorm kunnen geven aan nieuw vrijeschoolonderwijs in Arnhem. We zijn afhankelijk van onderwijsbestuurders en de bereidheid in Arnhem om ons een plek te bieden in het lokale onderwijsveld en het ziet er goed uit. Men wil de mogelijkheden graag met ons onderzoeken.
Op de Parcivalschool spreek ik veel ouders die me vragen hoe het ervoor staat met het initiatief. Het is een lang proces en vraagt om voldoende actie en geduld tegelijk. Mede dankzij jullie, geïnteresseerden in deze nieuwe school, heb ik er veel vertrouwen in, dat het ons gaat lukken. Een Waldorfcollege voor Arnhem & omgeving!
Hartelijke groet,
Hannes van Soest